Πόσο “σπαστική” μπορεί να είναι μία κολίτιδα?

Πόσο “σπαστική” μπορεί να είναι μία κολίτιδα?
8 Δεκ 2022
Το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου,ή αλλιώς σπαστική κολίτιδα όπως είναι ευρύτερα διαδομένο,είναι μία από τις πιο ιδιαίτερες,όχι τόσο κακοήθεις αλλά αξιοσημείωτα ανεξιχνίαστες παθήσεις του γαστρεντερολογικού συστήματος του ανθρώπινου σώματος.Προσβάλλει το παχύ έντερο- κατά κύριο λόγο το σιγμοειδές- και έχει συμπτώματα που ποικίλλουν από άτομο σε άτομο.Ταλαιπωρεί ένα αρκετά μεγάλο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού,μειώνοντας δραστικά την ποιότητα ζωής αυτών που υποφέρουν απο αυτό.
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ

Το σύνδρομο αυτό είναι σχετικά αθώο και εντοπίζεται κυρίως στη διατροφή του ατόμου αλλά και σε ψυχολογικούς και συναισθηματικούς παράγοντες.Ωστόσο,παρά τις μακροχρόνιες έρευνες της ιατρικής επιστήμης δεν έχει ακόμα βρεθεί κάποιος συγκεκριμένος παθογόνος παράγοντας που να ενοχοποιείται για την πρόκληση της νόσου,όπως επίσης δεν έχει βρεθεί και κάποιο συγκεκριμένο φάρμακο που να καταστέλλει αποτελεσματικά και να εξαλείφει εξ’ολοκλήρου τα συμπτώματα της,σε αρκετές περιπτώσεις ασθενών.Σίγουρα η διατροφή παιζει σημαντικό ρόλο στην έξαρση της νόσου,όπως επίσης και το άγχος και η ψυχική καταπόνηση.Απ΄την άλλη όμως,είναι αρκετές οι περιπτώσεις που όλες οι διατροφικές παρεμβάσεις είναι αδύναμες,ειδικά σε περιπτώσεις μακροχρόνιων και πιο βεβαρυμένων καταστάσεων.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα συμπτώματα της νόσου είναι πολύ πιθανό να διαφέρουν απο άτομο σε άτομο.Μπορεί επίσης να αλλάζουν μορφή και στο ίδιο άτομο, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της ζωής του.Οι πόνοι στην κοιλιακή χώρα,ο τυμπανισμός.το αίσθημα ατελούς κένωσης,οι διαταραχές στην υφή των κοπράνων με πιθανή συνύπαρξη βλέννης και οι διαταραχές στην εμφάνιση ή τη συχνότητα των κενώσεων(δυσκοιλιότητα ή διάρροια,ή εναλλαγή και των δύο),είναι τα βασικά συμπτώματα του ευερέθιστου εντέρου,χωρίς απαραίτητα να συνυπάρχουν.Δυσπεψία,έντονα αέρια και έντονη κινητικότητα (κυρίως μετά τα γεύματα),μπορεί επισης να συνοδεύουν ένα ευερέθιστο έντερο.Τα συμπτώματα συνήθως επιδεινώνονται μετά από την κατανάλωση συγκεκριμένων τροφών που ποικίλλουν απο άτομο σε άτομο,καθώς επίσης και μετά από έντονη συναισθηματική φόρτιση ή άγχος,ενώ ανακουφίζονται σε μεγάλο βαθμό μετά από τις κενώσεις.

 

Η διατροφή παίζει αρκετά σημαντικό ρόλο,όχι τόσο στην πρόσληψη και στην οριστική αντιμετώπιση,όσο στη βελτίωση των συμπτωμάτων των ασθενών με ευερέθιστο έντερο.Οι τροφές που προκαλούν τον ερεθισμό του εντέρου στις περιπτώσεις αυτές,τείνουν να διαφέρουν απο άτομο σε άτομο γι’αυτο ο πάσχων πρέπει να τις εντοπίσει και να τις αποφεύγει.Αρκετά μεγάλο μέρος των ασθενών έχει δυσανεξία στο γάλα,το οποίο και πρέπει να απομακρυνθεί απο τη διατροφή.Ωστόσο, τα προιόντα του γάλακτος,όπως το γιαούρτι και το τυρί,στην πλειονότητα των περιπτώσεων γίνονται ανεκτά και μπορούν να καταναλωθούν άφοβα.Πιθανές δυσανεξίες μπορεί επίσης να υπάρχουν σε συγκεκριμένα λαχανικά(π.χ.πιπεριά,μελιτζάνα,λάχανο),σε δημητριακά και όσπρια.Αν υπάρχει δυσκοιλιότητα η διατροφή θα πρέπει να είναι πλούσια σε φυτικές ίνες(δημητριακά ολικής αλέσεως,λαχανικά,φρούτα,όσπρια) και ο ασθενής πρέπει να καταναλώνει παράληλλα άφθονο νερό,έτσι ώστε να διεκολύνεται η διέλευση των κοπράνων μεσα στο παχύ έντερο.Σε περιπτώσειες διάρροιας αντίθετα,οι παραπάνω τροφές πρέπει να αποφεύγονται.Επίσης πρέπει να μειωθεί η κατανάλωση καφέ,αλκοόλ,αεριούχων ποτών,τσιγαριστών και πικάντικων τροφών.Άτομα με ευερέθιστο έντερο πρέπει να αποφέυγουν να ξαπλώνουν αμέσως μετά το φαγητό,γιατί έτσι παρατηρείται έντονη κινητικότητα του εντέρου και δυσχεραίνεται η διαδικασία της πέψης.Ύφεση των συμπτωμάτων παρατηρείται τέλος με την ένταξη σωματικής άσκησης και με την αποφυγή αγχωτικών καταστάσεων και συναισθηματικών και ψυχολογικών εντάσεων στη ζωή του ατόμου.

Το ευερέθιστο έντερο είναι μία πάθηση που ουσιαστικά δεν “απειλει” τη ζωή των ατόμων που πάσχουν απο αυτό.Απ΄την ‘αλλη πλευρά όμως έχει άμεση επίδραση στην ποιότητα ζωής τους,καθώς είναι τις περισσότερες φορές χρόνια κατάσταση που τους ταλαιπωρεί σε όλες τις δραστηριότητες και κοινωνικές εκδηλώσεις τους.Η αποτελεματική αντιμετώπιση είναι συνήθως δύσκολη και συνίσταται σε περιστασιακή φαρμακευτική θεραπεία,διατροφική παρέμβαση και κάποιες φορές ψυχολογική υποστήριξη,αφού αποκλειστούν ‘υποψίες’ άλλων ασθενειών μέσω των κατάληλλων εξετάσεων(ορθοσκόπηση,κολονοσκόπηση,γαστροσκόπηση).Στις περισσότερες περιπτώσεις,δυστυχώς ο ασθενής αναγκάζεται να συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι πρέπει να μάθει να ζει με το πρόβλημα αυτό,προσπαθώντας απλά να το βελτιώσει,στο βαθμό που είναι δυνατόν.